روابط امنیتی ایالات متحده آمریکا با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما

خلیج فارس، با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک و استراتژیک خود در معادلات بین المللی، اهمیت روزافزونی یافته و کشورهای این حوزه همانند سایر مناطق دنیا ناگزیر از مواجهه با این شرایط نوین هستند. در چنین شرایطی و با توجه به ضرورت شکل گیری سازوکارهای نوین امنیت منطقه ای و تلاش کشورهای منطقه برای پاسخگویی به این چالش، شاهد تلاش گسترده بازیگران فرا منطقه ای برای حضور در منطقه ای در راستای اهداف امنیتی هستیم. شورای همکاری خلیج فارس، به عنوان یک سازمان منطقه ای در حوزه خلیج فارس، متشکل از شش کشور عربستان سعودی، کویت، عمان، امارات متحده عربی، قطر و بحرین هست که در سال 1981 میلادی موجودیت یافت. طبق اساسنامه شورا، هدف اولیه و آشکار این شورا، نشان دهنده ی تحکیم همکاری دفاعی- امنیتی شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس هست که بر طبق قطعنامه های اجلاس سران کشورهای عضو شورا که سالی یک بار و تقریباً در پایان هرسال میلادی منتشر می شود، مورد ارزیابی قرار می گیرد. از طرفی با توجه به تغییرات مهم سال های اخیر در حوزه ساختار امنیت بین المللی و مجموعه تحولات در حوزه امنیت منطقه ای، بدون تردید بر اهمیت و میزان نقش منطقه خلیج فارس در تأمین امنیت جهانی افزوده گردیده است. اقتصاد جهانی به شدت به منابع انرژی خلیج فارس وابسته است و تردیدی نیست که تا دهه های آتی، این وابستگی ادامه خواهد داشت. تحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، به این سوال پاسخ داده است که همکاری های امنیتی- دفاعی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس با آمریکا چه تاثیری بر منطقه دارد؟ بر اساس نتایج این تحقق و بر طبق نظریه ی سازه انگاری، به نظر می رسد که تفاوت در هویت، انگاره و ارزش، از موانع جدی در ایجاد امنیت در منطقه ی خلیج فارس به شمار می آید. واژگان کلیدیامنیت، ائتلاف منطقه ای، روابط استراتژیک، شورای همکاری خلیج فارس، آمریکا، سازه انگاری